Falastin va Isroil millatchiligiga qarshi

7 oktyabr shanba kuni Xamasning Isroilga hujumi Netanyaxu hukumatining zudlik bilan harbiy javob qaytarishiga sabab bo’ldi, u urush holatini e’lon qildi va G’azo sektorini muntazam bombardimon qila boshladi. Ayni paytda Hizbulloh oyatulloh rejimining olqishlari ostida vaziyatdan foydalanib, Livan chegarasidan Isroilga raketa otildi. Isroil davlati va G’azo sektori o’rtasidagi janglar natijasida mingdan ortiq odam allaqachon halok bo’lgan (9 oktyabr holatiga ko’ra), minglab odamlar yaralangan va o’g’irlab ketilgan. Kelgusi kunlar va oylarda har ikki tomon ishchilarining baxtsizliklari va iztiroblari kuchayib, aholining ko’pchiligi, sektorda ham, Isroildagi qashshoq proletariatning og’ir turmush sharoitini yanada kuchaytiradi.

Kovid pandemiyasi va Ukrainada urush boshlanganidan keyin Isroildagi mavjud segregatsiya rejimida Falastin proletarlari sektor ichida ham, tashqarisida ham boshdan kechirishi kerak bo’lgan azob-uqubatlarga qo’shimcha ravishda, falastinliklarning butun mintaqadagi proletariat qashshoqlashuvining umumiy jarayoni mavjud: Xom-ashyo, energiya va oziq-ovqat narxlarining ko’tarilishi tufayli Isroil arab oilalarining yarmi, yahudiy oilalarning beshdan biridan ko’prog’i va G’azoning deyarli butun aholisi – BMT qoldiqlarida yashaydigan ulkan qochqinlar lageri – qashshoqlik chegarasidan pastda.

Xamasni hozir harakat qilishga nima undadi? Albatta, yana bir bor Isroil bombardimoniga uchragan G’azo proletariatining manfaatlarini himoya qilish emas. Uzaygan mojaroning kuchayishiga olib kelgan kutilmagan hujumni xalqning Isroil ishg’oliga qarshi g’azabi sabab bo’lgan reaktsiya deb tushunish mumkin emas. Bunday «Falastin xalqi» yo’q, o’zlarining eski tajovuzkorlariga qahramonlik bilan javob beradigan xafa odamlarning tabaqalanmagan shakllanishi yo’q. Bir necha oy oldin HAMAS rejimiga, elektr energiyasining uzilishi, oziq-ovqat tanqisligi va hukumatning shafqatsiz qatag’oniga qarshi norozilik bildirgan G’azo proletariatining na Oyatulloh rejimiga bo’ysunuvchi apparati, na ikkalasining tinch aholisidan inson qalqoni sifatida foydalanayotgan “jasur” jangarilar bilan umumiy manfaatlari yo’q.. Isroilning hujumga javobi mojaroning har ikki tomonida kamayib borayotgan millatchilar safini jonlantirishi mumkin, ammo bu haqiqatni inkor eta olmaydi.

Chunki buni aniq va aniq aytish kerak: ham Falastin, ham Isroil tomonida harakat qilayotgan kuchlar chuqur reaktsiondir. 1948 yilda Isroil davlati tashkil topganidan beri bu mintaqa global imperialistik kurashning shaxmat taxtasidagi yana bir qismi bo’lib qoldi. Isroil tezda AQSh manfaatlariga xizmat qiluvchi xizmatchiga aylandi. O’shandan beri Ben-Gurionning Mehnat partiyasi va turli konservativ hukumatlar davrida u o’z chegaralari ichida va tashqarisida falastinliklarni tizimli ravishda ajratish va repressiya qilish, shuningdek, yahudiylarda chuqurroq ijtimoiy tengsizlikdan aholi e’tiborni chalg’itishga xizmat qiladigan militaristik va xavfsizlik siyosatini olib bordi. O’z navbatida, Britaniya mandatidan keyingi Falastin millatchiligining turli guruhlari Misr musulmon birodarlarining panislomistik homiyligida, so’ngra Nosir davridagi SSSR stalinizmning dunyoviy soyasi ostida paydo bo’ldi va Eron tomonidan mintaqaviy kuch sifatida emirilishi kerak edi. Siyosiy islomchilik yoki stalinizm shaklida bo’ladimi, Falastin millatchiligining harbiy apparati har doim 20-asrning eng reaktsion ko’rinishlari bilan bog’langan. Axir, boshqacha bo’lishi mumkin emas edi: Roza Lyuksemburg o’n yillar oldin Lenin bilan bo’lgan bahsida ta’kidlaganidek, har qanday millatchilik harakati faqat tashqi tomondan imperialistik kurashdagi milliy dushmanga qarshi ichki hamjihatlikni mustahkamlash uchun buyuk kuchlardan birining qanoti ostiga tushishi mumkin, lekin ichkarida barcha sinfiy ifodalarni bostirishi mumkin.

Axir, reaktsiya reaktsiyani oziqlantiradi va ikkalasi ham bir-biriga muhtoj. Netanyaxu Xamas hujumi haqida bilarmi yoki yo’qmi, uning ko’lamini e’tiborsiz qoldirganmi yoki kamaytirganmi yoki bunga ruxsat berishga qaror qilganmi, uning hukumatidagi siyosiy inqiroz va korrupsiya bo’yicha sud tahdidi ostida saflarini yopish unga qulay edi. . O’z navbatida, XAMAS va Hizbulloh Eron rejimining o’zi kabi, Livanda 2019 yildagi norozilik namoyishlari paytida «Hammasi hamma narsani anglatadi»  ya’ni Hizbulloh ham, shiori bilan ifodalangan uchta hududda o’sib borayotgan ijtimoiy norozilikdan muhlat oladilar, , va Eronda 2018 yildan beri ish tashlashlar va safarbarliklarning harakatlantiruvchi kuchi bo’lib, o’tgan yili Mahsa Amini o’ldirilishi ortidan hijobga qarshi namoyishlar bilan portladi.

Terminal inqiroz holatida bo’lgan kapitalizm nafaqat ijtimoiy azob-uqubatlar va sayyoramizning vayronagarchiliklarini tobora ko’paytiradi, ijtimoiy qutblanish jarayonlarini rag’batlantiradi, balki tobora disfunktsiyali bo’lib borayotgan jahon bozorida hukmronlik qilish uchun turli kuchlar o’rtasidagi qarama-qarshilikni kuchaytiradi. Ishchi kuchining ko’chishi va hayotimizni moddiy takror ishlab chiqarishning murakkablashishi bilan bir vaqtda, kapitalizm bizni burjuaziyaning bir fraktsiyasining boshqasiga qarshi manfaatlariga xizmat qiladigan «to’p yemiga» aylantiradi. XAMAS Isroil va Saudiya Arabistoni o’rtasidagi yaqinlashuvni buzish va imperialistik bloklar o’rtasidagi ziddiyatlarga muvofiq yangi mintaqaviy konfiguratsiyani yaratishga yo’l qo’ymaslikka intilib, imperialistlararo kurashning ushbu mantiqi doirasida harakat qiladi. «Falastin qarshilik ko’rsatishi» shiori ostida u mintaqaviy burjuaziyaning bir qismining talablariga shunchaki bo’ysunadi. Biroq, Falastin va Isroil proletariati qon to’kishda davom etadi. Bu jarayonda millatchilikka har qanday yon berish, bir millatni boshqasidan ustun qo‘yish bizning sinfimizga qarshi barrikadaning narigi tomonida turishimizni anglatadi. Proletariatning vatani yo’q va uning turmush sharoitini yaxshilashning yagona real imkoniyati unga tobora oshkora tahdid solayotgan tuzumga chek qo’yishdir. Isroil-Falastin mojarosi yagona ikki millatli davlatni yaratishda ham, mustaqil Falastin davlatini shakllantirishda ham o’z yechimini topa olmaydi. Buni faqat barcha xalqlar va chegaralarni buzadigan inqilobiy jarayon bilan hal qilish mumkin.

Kechasi zenit sirenalari jaranglaganda, Isroil va Falastin harbiy apparatlari aholini bombalar ostida garovda ushlab turganda, biz inqilobchilar bu vahshiylikka bor kuchimiz bilan qarshi turamiz. Biz Falastin va Isroil ishchilarining birgalikdagi kurashi bilan millatchilik bayroqlariga, rangi qanday bo’lishidan qat’i nazar, qarshimiz. Isroilliklar uchun ularning eng katta dushmani yahudiy davlat apparatidir, xuddi PNA va Xamas falastinliklarning murosasiz dushmanlaridek. Faqat ular bilan to’g’ridan-to’g’ri to’qnashuvda ular o’zlari topadigan do’zax labirintidan chiqib ketishlari mumkin bo’ladi. Muxtasar qilib aytganda, imperialistik urushga qarshi – bu aynan imperialistik urush – faqat sinfiy urushga o’tish mumkin.